Vliegensvlug

Donderdag – Hij is een zij

Het heeft geregend en geregend en alles is zo nat dat mijn veldtijd gelimiteerd is. Ik heb al een week geen hyena gezien! Het is triestig. En een beetje gekmakend. Maar de leeuwen zijn dichtbij kamp dus Daan en ik gaan ze zoeken.

4 maanden geleden was er wederom een blijde geboorte in Liuwa. Leeuwin LLi-281 werd trotse moeder van 3 welpjes. We hebben ze nog niet veel gezien omdat hun moeder graag in de bosjes aan de andere kant van de rivier zit. We hebben wel al eventjes kunnen kijken 1.5 maand geleden maar nu dus weer. Ze zijn gegroeid! Maar uiteraard zijn ze nog steeds schattig en hoewel ze het eerst half uur vooral heel slaperig zijn. Nadat ze opstaan beginnen ze te spelen en gek te doen. De hele troep is er dus er zijn genoeg objecten voor de welpen om te beklimmen, genoeg staarten te grijpen en oren te bijten. We proberen de geslachten te bepalen en komen tot de blijde conclusie dat het er twee vrouwtjes en een mannetje zijn.

We zien ook iets anders. Fietsie is niet wie we dachten dat HIJ was. Hij blijkt een ZIJ te zijn. Eerlijk gezegd heb ik nooit getwijfeld aan het oordeel van iedereen dat hij een hij was. En toch, vanaf de dag dat ze geboren werd, heb ik het gevoel gehad dat het een vrouwtje was. Dat kan natuurlijk ook gewoon mijn goed hoop zijn geweest. Maar goed, Fietsie is een MEISJE!!!! Iedereen is hier blij mee, een beetje meer girlpower voor Liuwa.

Fietsie

Zaterdag – Bush style

Vandaag vertrek ik! Een 6 weken lang avontuur.

Mijn vlucht is in de nacht van 5 op 6 maart en omdat Zambia (en Liuwa in het bijzonder) een beetje anders werkt dan andere plekken op deze aardkloot, is het belangrijk om het niet te veel aan het lot over te laten en op tijd je derrière richting Lusaka te begeven. In mijn geval is dat dus vandaag (3 maart). Maar ik heb mazzel joh! Ik voel me net een VIP. De lodge heeft aangeboden met vanuit het park naar Kalabo te brengen per helikopter. Een groot geluk want er is nog meer regen gevallen de afgelopen dagen en rijden met de auto is momenteel onmogelijk. Dit zou betekenen dat ik 4 uur in een hobbelige tractor had moeten zitten of helemaal niet weg had gekund als die prachtige helikopter er niet was geweest.

Om mijn VIP gevoel nog een beetje te versterken heb ik een vlucht van Kalabo naar Lusaka, om een nacht in Mongu en 10 uur in een krakkemikkige bus de volgende dag te vermijden.

Het plan is perfect. Kan niet mis gaan.

Het is hé-le-maal… Per-fect.

Totdat ik vanochtend wakker word en het regent. Maar niet het soort regen dat binnen een paar minuten stopt. Nee, meer dat soort dat de hele dag door plenst. Maar ik moet om 10.00 uur bij de helikopter hangaar zijn, dus gewapend met regenjassen, paraplu’s en mijn rugtassen op onze ruggen gaan Daan en ik op pad. Het eerste deel is lekker makkelijk, daar kunnen we de Cruiser voor gebruiken.

500 meter van kamp rijden we door een diepe plas en komt de eerder genoemde Cruiser vast te zitten. Hij gaat niet meer voor of achteruit. Geen probleem, we kunnen ook wel lopen. Dus met het water tot aan de knieën en nog steeds een paraplu in de hand halen we mijn tassen uit de auto en beginnen door het water te wandelen. Al snel komen we bij de overstroomde (en langzaam wegspoelende) brug waar we overheen moeten om bij de brug te komen. Het voelt een beetje als Super Mario met ons in de hoofdrol. Sommige stukken zijn vrij diep en de stroming is sterk. En alsof dat nog niet genoeg avontuur oplevert, zien we ook nog leeuwensporen op droge stukken van de brug.

Altijd blijven lachen

Daan loopt weg van de cruiser

Nadat we de brug overwonnen hebben, hebben we nog een halve kilometer te gaan naar de hangaar. Een vreemd geluid, doet ons abrupt stilstaan (lastig te zeggen wat het is met alle regen die op onze paraplu en de aarde stort). Misschien was het een leeuw, maar dat zullen we nooit weten want daar blijven staan gaat zeker niet helpen, dus lopen we verder.

Eindelijk komen we bij de hangaar waar we wachten op de piloot. Als hij arriveert, vertelt hij ons dat we misschien niet kunnen gaan. Het weer is niet veilig om te vliegen met de heli, en dat is niet het enige: In Kalabo maakt men zich zorgen dat het vliegtuigje waarmee de gasten van de lodge zullen arriveren niet zal kunnen landen. Dus wachten we. Op beter weer. Op nieuws van het vliegtuig. Op een teken.

Als er communicatie is met Kalabo en verteld wordt dat het vliegtuig er aan komt, stappen wij in de helicopter en gaan de lucht in (zo cool). De helikopter piloot contacteert de vliegtuig piloot over de radio die ons vertelt dat hij inderdaad niet zal kunnen landen. Helaas moeten ze, met Kalabo in zicht (of juist niet eigenlijk) omkeren en terug vliegen naar Lusaka. Dus doen wij hetzelfde, na 5 minuten in de lucht en het zien van mijn huis vanuit de lucht, landen we weer bij de hangaar. Ik ben niet eens heel erg teleurgesteld want die 5 minuten in de helikopter waren zo tof!

Dus dat was dat. Ik kan niet gaan vandaag. Maar we hebben hetzelfde plan voor morgen dus ik duim dat het weer morgen wat vergevingsgezinder is.

Daan en ik worden uitgenodigd voor lunch in de lodge met Noeline, piloot Lionel en Namasiku en het is heerlijk en leuk. De regen stopt en de zon breekt door de wolken, waarbij een groen en overstroomd paradijs opgelicht wordt. Ik realiseer me dat een extra nachtje in Liuwa zo verkeerd niet is.

Oh en de Cruiser? Die hebben we uit de modder weten slepen met die goeie ouwe Puma.

Zondag – Echt VIP

Vandaag is de dag! Ik ga! Opnieuw! Hoewel de regen die vannacht viel me behoorlijk wat stress bezorgd heft en een vrij slapeloze nacht, hebben we er allen vertrouwen in dat het beter wordt vandaag.

Daan en ik gaan op hetzelfde avontuur als gisteren. Behalve dat het vandaag niet regent en dat de auto niet vast komt te zitten dus dat is mooi meegenomen. We worden aan de andere kant van de nog altijd overstroomde rivier opgewacht door Innocent, de gids van de lodge en na een kort bezoek aan de lodge, gaan we weer naar de hangaar. De piloot doet een snelle check en opnieuw stijgen we op, helemaal naar Mongu deze keer, omdat het vliegtuig daar makkelijker kan landen.

Met fantastische bewerking door Daan

De vlucht met de helikopter is geweldig. Het is zo cool om Liuwa vanuit de lucht te zien en de Zambezi floodplain die Kalabo van Mongu scheidt. Boven die floodplain vliegt de piloot de heli even heel laag zodat ik kan zien hoe verrekte snel we gaan. En dat is wat we zijn. VERREKTE SNEL!!

Als we bij de airstrip komen, landt het vliegtuig zonder problemen en na wat formaliteiten mag ik instappen. Ik ben de enige in het vliegtuig dus opnieuw voel ik me een beetje VIP. En daar typ ik dit nu. Als alle goed gaat nu (en dat zou zo moeten zijn), ben ik over een uurtje in Lusaka. Normaal gesproken duurt dezelfde reis zo’n 12 tot 16 uur verspreid over 2 dagen. Ik verliet Liuwa om 10.15 vanochtend en ik ben om 14.15 in Lusaka.
Kijk, dat nu noem ik nou eens vliegen.